آیا درمان هیپرتیروئیدی در تغییر سطح سرمی لیپوپروتئین‌ها، آپولیپوپروتئین‌ها و فعالیت آنزیم پاراکسوناز سرمی مؤثر است؟

مقدمه: هورمون‌های تیروئید در سنتز، متابولیسم و تجزیه لیپیدها نقش عمده‌ای ایفا می‌کنند. افراد هیپرتیروئید دچار افزایش قابل ملاحظه‌ حساسیت نسبت به استرس‌های اکسیداتیو و در نتیجه اکسیداسیون LDL-C می‌شوند. آنزیم پاراکسوناز آنزیمی مستقر بر لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL-C) است که در شرایط آزمایشگاهی از اکسیداسیون LDL-C جلوگیری کرده و ممکن است نقش آنتی‌آتروژنیک داشته باشد. هدف از این مطالعه مقایسه فعالیت آنزیم پاراکسوناز و وضعیت لیپیدها در هیپرتیروئیدی قبل و بعد از درمان می‌باشد. مواد و روش‌ها: 24 بیمار مبتلا به هیپرتیروئیدی به عنوان گروه مورد و 23 فرد به عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. در تمام افراد مورد بررسی پس از گرفتن شرح حال و تعیین اندازه‌های تن‌سنجی، سطح سرمی هورمون‌های تیروئید، لیپیدها و آپولیپوپروتئین‌ها و فعالیت آنزیم پاراکسوناز در یک نمونه خون ناشتا اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: بیماران پس از درمان با متی‌مازول مورد پیگیری مجدد قرار گرفتند (متوسط درمان 9/3±3/7 ماه) که از مجموع این افراد 15 نفر یوتیروئید شده بودند. از نظر وزن، نمایه توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن تفاوت معنی‌داری بین بیماران قبل و بعد از درمان وجود نداشت. پس از درمان در بیماران یوتیروئید کاهش معنی‌داری درسطح سرمی T4 (2/2±4/8 در مقابل 4/4±6/16 µg/dL: 001/0P